گروه :رهروان ولایت

درباره چرایی نماز خواندن باید گفت ما وقتی نماز می خوانیم با کسی حرف می زنیم که بسیار بزرگ و با عظمت است طوری که بزرگی و عظمت او رانمی توانیم توصیف کنیم یا کسی را با او مقایسه کنیم و بگوییم بزرگی و مقامش مانند فلان شخص است راستی وقتی خیلی سالها پیش به دبستان می رفتم مدیر مدرسه برای من شخصیت بسیار بزرگی بود و احساس می کردم که کسی مانند او دارای این میزان شخصیت و احترام نسبت و روزی من به اتفاق مادرم برای کاری به او مراجعه و پیش او رفتم و او با من به صحبت نشست و در خود احساس غرور و شخصیت می کردم و به خود می بالیدم که با چنین فرد بزرگی هم صحبت شده تا چند روز و هفته های بعد این موضوع را با بچه ها در میان می گذاشتم و به خود می بالیدم زیرا با صحبت کردن با او احساس خوبی به من دست داده بود که من هم فرد بزرگ و با شخصیتی شده ام که تونسته ام با او هم کلام به شوم.

دوست عزیز:در نماز ما با کسی صحبت می کنیم که از همه بزرگتر و داناتر و مهربانتر است طوری که هیچکس به دانایی و توانایی و مهربانی و بزرگی او نمی رسد.اگر ما وقتی که بخواهیم نماز بخوانیم به یاد بزرگی و توانایی و مهربانی و قدرت خداوند بیفتیم واین نکات را برای خود یاد آوری کنیم از اینکه با او هم کلام می شویم  در خود احساس بزرگی می کنیم و وقتی این ارتباط و این صحبت را هر روز تکرار می کنیم و با توجه به او نیایش می کنیم بین ما و خداوند انس و الفت ودوستی ایجاد می شود و این دوستی در تمام مراحل زنگی به درد ما می خورد چرا که خداوند همیشه همه جا هست صدای مرا می شنود و همیشه درد مرا می فهمد،همیشه نسبت به من از همه حتی از مادرم مهربانتر است و حتی محبتی که مادرم به من دارد خداوند به او داده تا با من مهربان باشد و من در دنیا احساس تنهایی نکنم و با محبت او رشد پیدا کنم و عقل و شعورم به مرحله بالاتری برسد تا بتوانم فکر کنم که بفهمم تمام این صحبت ها و همه ی محبت هایی که به من میرسد ذره ای از محبت بی انتهای خداوند است زیرا اوست که همه ی ما را آفریده و محبت را در قلب های ما قرار داده بخاطر همین محبت ها و نعمت هایی که خداوند بزرگ و مهربان به من داده است هر روز نمازم را با نام او یا با تشکر از او شروع کنم و گویم{بسم الله الرحمن و الرحیم رب العالمین}من از دیگران محبت و کمک می بینم همه و همه به خاطر توست پس اگر من تشکری از آنها می کنم در واقع این تشکر به تو بر می گردد چرا که تو این نیرو را در بدن آنها قرار دادی که با دستهایشان به کمک من بیایند و با فکرشان مشکلات را حل کنند.{الرحمن الرحیم}تو به ما نعمت هایی بخشیدی و این نعمت ها را برای همه پاشیدی در این دنیا که هستیم ما را مشمول نعمت های بی پایانت کردی گفتی از این نعمت ها طوری استفاده کنیم که از بین نرود بلکه بیشتر شود و به وسیله ی پیامبرانت راهایی که باعث زوال و از بین رفتن نعمت و ظهور فهر تو می شد را برایمان گفتند و در آخر هشدار دادی جهان دیگری  بعد از این جهان در پی داریم که در صورتی که از نعمت ها درست استفاده کنیم و در جای خود مصرف کنیم و اسراف و گناه نکنیم در آن جهان که نتیجه اعمال این دنیای ماست به نعمت های زیبا و لذت های بیشتر و بزرگتری خواهیم رسید که در فکر و عقلمان نمی گنجد اما اگر درست نعمت ها را مصرف نکردیم دیگر در آنجا از نعمت های لذت بخش و محبت خبری نیست.