گروه:شهید کریم جابری

آرامش دل

تا حالا شده توی خیابان یا توی پارک بچه ای را ببینید که گم شده و به دنبال مادرش می گرده و وقتی که به کمک مردم مادرش را پیدا می کند در آغوش مادرش آرام می شود.ما آدم ها هم مثل کودک گمشده ای هستیم که در طول زندگی به دنبال کسی یا چیزی می گردیمکه با آن آرامش پیدا کنیم.آن چیز نمی تواند پول،مقام،قدرت،زیبایی و...باشد،چون بعضی از آدم اینها را دارند،اما باز هم آرامش ندارند.وهمیشه مضطرب و نگران هستند.

در قرآن کریم آمده است:((آگاه باشید که دل ها با یاد خدا آرامش پیدا می کند و نماز بهترین راه برای رسیدن به آرامش است))

تشکر از خدا

در اطراف هر کدام از ما آدم های زیادی هستند که به ما محبت می کنند،مثل بابا،معلم و خیلی ها مثل وقتی که می خواهیم از خدای مهربان تشکر کنیم و نماز می خوانیم.

او کسی است  که صد ها و هزاران نعمت به ما هدیه داده و لحظه به لحظه مواظب و مراقب ماست.تمام کسانی که به ما محبت می کنند هم خدا به ما هدیه داده است. پس ما با نماز می توانیم از خدای مهربان به خاطر این همه نعمت و مهربانی که به ما هدیه می کند تنها یک کمی تشکر کنیم.

چشمه آب

وقتی که بدن ما کثیف شده است باید آن را با آب بشوئیم تا تمیز شود و آن وقت احساس خوشایندی به ما می دهد،روزی پیامبر مهربان اسلام رو به یارانش کردند و گفتند)) فرض کنید در جلوی خانه ی شما ،چشمه ای جاری است و شما هر روز پنج بار خود را در آن می شویید.آیا به تن شما آلودگی باقی می ماند؟

یاران گفتند خیر))

پیامبر دوباره گفتند))بله نماز های پنج گانه همین اثر را دارند.با پنج نماز در شبانه روز خداوند،بدی ها و گناهان را ازآدمی می زدایند و او را پاکیزه می کند.

دوست داشتن واقعی

اگر ما کسی را دوست داشته باشیم دوست داریم با او حرف بزنیم.کسیکه نماز می خواند،خدا را دوست دارد و دلش می خواهدبا او حرف بزند.البته نباید تند تند و با عجله با خدا صحبت کرد.باید آرام حرف زد.این باید با آرامش.

انسان اگرکسی را دوست داشته باشد،عجله نمی کند و آرام با او صحبت می کند وقتی که شما کسی را واقعاً دوست داشته باشید آن طور رفتار می کنید که او می خواهد.خدای بزرگ ما را خلق کرده است و ما را خیلی زیاد دوست دارد و بسیار بسیار از ما داناتر است از ما خواسته است که به این صورت نماز بخوانیم که او می خواهد.پس ما آن گونه رفتار می کنیم که خدای مهربان می خواهد تا از دست ما راضی و خشنود باشد.

گروه :رهروان ولایت

درباره چرایی نماز خواندن باید گفت ما وقتی نماز می خوانیم با کسی حرف می زنیم که بسیار بزرگ و با عظمت است طوری که بزرگی و عظمت او رانمی توانیم توصیف کنیم یا کسی را با او مقایسه کنیم و بگوییم بزرگی و مقامش مانند فلان شخص است راستی وقتی خیلی سالها پیش به دبستان می رفتم مدیر مدرسه برای من شخصیت بسیار بزرگی بود و احساس می کردم که کسی مانند او دارای این میزان شخصیت و احترام نسبت و روزی من به اتفاق مادرم برای کاری به او مراجعه و پیش او رفتم و او با من به صحبت نشست و در خود احساس غرور و شخصیت می کردم و به خود می بالیدم که با چنین فرد بزرگی هم صحبت شده تا چند روز و هفته های بعد این موضوع را با بچه ها در میان می گذاشتم و به خود می بالیدم زیرا با صحبت کردن با او احساس خوبی به من دست داده بود که من هم فرد بزرگ و با شخصیتی شده ام که تونسته ام با او هم کلام به شوم.

دوست عزیز:در نماز ما با کسی صحبت می کنیم که از همه بزرگتر و داناتر و مهربانتر است طوری که هیچکس به دانایی و توانایی و مهربانی و بزرگی او نمی رسد.اگر ما وقتی که بخواهیم نماز بخوانیم به یاد بزرگی و توانایی و مهربانی و قدرت خداوند بیفتیم واین نکات را برای خود یاد آوری کنیم از اینکه با او هم کلام می شویم  در خود احساس بزرگی می کنیم و وقتی این ارتباط و این صحبت را هر روز تکرار می کنیم و با توجه به او نیایش می کنیم بین ما و خداوند انس و الفت ودوستی ایجاد می شود و این دوستی در تمام مراحل زنگی به درد ما می خورد چرا که خداوند همیشه همه جا هست صدای مرا می شنود و همیشه درد مرا می فهمد،همیشه نسبت به من از همه حتی از مادرم مهربانتر است و حتی محبتی که مادرم به من دارد خداوند به او داده تا با من مهربان باشد و من در دنیا احساس تنهایی نکنم و با محبت او رشد پیدا کنم و عقل و شعورم به مرحله بالاتری برسد تا بتوانم فکر کنم که بفهمم تمام این صحبت ها و همه ی محبت هایی که به من میرسد ذره ای از محبت بی انتهای خداوند است زیرا اوست که همه ی ما را آفریده و محبت را در قلب های ما قرار داده بخاطر همین محبت ها و نعمت هایی که خداوند بزرگ و مهربان به من داده است هر روز نمازم را با نام او یا با تشکر از او شروع کنم و گویم{بسم الله الرحمن و الرحیم رب العالمین}من از دیگران محبت و کمک می بینم همه و همه به خاطر توست پس اگر من تشکری از آنها می کنم در واقع این تشکر به تو بر می گردد چرا که تو این نیرو را در بدن آنها قرار دادی که با دستهایشان به کمک من بیایند و با فکرشان مشکلات را حل کنند.{الرحمن الرحیم}تو به ما نعمت هایی بخشیدی و این نعمت ها را برای همه پاشیدی در این دنیا که هستیم ما را مشمول نعمت های بی پایانت کردی گفتی از این نعمت ها طوری استفاده کنیم که از بین نرود بلکه بیشتر شود و به وسیله ی پیامبرانت راهایی که باعث زوال و از بین رفتن نعمت و ظهور فهر تو می شد را برایمان گفتند و در آخر هشدار دادی جهان دیگری  بعد از این جهان در پی داریم که در صورتی که از نعمت ها درست استفاده کنیم و در جای خود مصرف کنیم و اسراف و گناه نکنیم در آن جهان که نتیجه اعمال این دنیای ماست به نعمت های زیبا و لذت های بیشتر و بزرگتری خواهیم رسید که در فکر و عقلمان نمی گنجد اما اگر درست نعمت ها را مصرف نکردیم دیگر در آنجا از نعمت های لذت بخش و محبت خبری نیست.